Szacunek do drugiego człowieka

 Hej Wam wszystkim. Dzisiaj postanowiłam poruszyć kolejny ważny temat: szacunek do drugiej osoby. Jest to bardzo ważne, bo żyjemy w czasach gdzie go brakuje, a to przecież jest podstawą człowieczeństwa. W myśl zasady "żyj i daj żyć". Ludzie tak często siebie samych na szanują i przez to mieszają drugiego człowieka z błotem. Przecież szacunek do siebie i do bliźniego powinien być na porządku dziennym. Niestety teraz jest taki głupi czas, że świat, ludzie często o tym zapominają i często mówią przykre rzeczy drugiemu człowiekowi. Najczęściej są to ich subiektywne oceny, które nie mają pokrycia w rzeczywistości, które nie są faktem, tylko chwilą emocji. Potrafimy zmieszać kogoś z błotem nawet go nie znając. Co więcej, coraz częściej ludzie, którzy wydają szybkie osądy i wyroki i zachowują się niewłaściwie wobec drugiej osoby, nie chcą, a może nawet nie potrafią ponieść konsekwencji swoich czynów. Zauważyłam że człowiek człowieka jest w stanie sprzedać na złotówkę, że tak powiem. Ludzie się nawsajem obgadują, plotkują, krzywdzą, a to przecież jest nielogiczne. Przecież powinniśmy się szanować nawzajem. Być dla siebie dobrzy. Wtedy świat byłby piękniejszy, lepszy. Więc zwracam się do Was z prośbą o szacunek do samego siebie i do bliźniego. Może ostatnio powiedziałeś/aś komuś coś niemiłego - przeproś. Może ostatnio kogoś zbyt szybko oceniłeś/aś - nie rób tego więcej. Błagam sprawny, żeby ten świat był bardziej kolorowy i uczyńmy go bardziej kolorowym poprzez szacunek do innych.

Wpis jest napisany przez przeze mnie i  przez moją przyjaciółkę Olę bo co dwie głowy to nie jedna .

Czy terapia działa ?

 Hej wszystkim. Dzisiaj postanowiłam Wam powiedzieć coś bardzo ważnego, co zauważyłam. Widzę wewnętrzną siebie. Jak to rozumieć? Widzę w sobie tą głębie, potrafię wejść w swoje własne wnętrze. Jest to cudowna przemiana nad jaką teraz dużo pracowałam i nadal pracuję i pracowała będę. Mianowicie nad tym, żeby czuć się lepiej i zaczęłam zauważać takie zmiany jak ta, że widzę kolory życia. Życie jest pięknie kolorowe, choć może ludzie nie potrafią czasami go docenić. Dzięki terapii coraz częściej dostrzegam wartość w sobie i to, że moje życie przez to że chodzę na terapię stało się piękniejsze. Teraz świat jest kolorowy a nie tak jak wcześniej myślałam że szarobury i do dupy. Tak, mamy trudne czasy bo jest ten koronawirus i ta cała jego otoczka jaka się dzieje. Większość z nas nie daje już rady. Ja też nie powiem że jest mi łatwo ale zdecydowanie pomaga mi ta świadomość, że mam osobę do której mogę się wygadać. Myślę, że każdy z nas powinien mieć taką osobę. Byłoby nam lepiej, bo przecież potrzebujemy być wysłuchani, potrzebujemy zrozumienie i bliskości. Mam nadzieję że niedługo skończy się ta cała sytuacja z koronawirusem. Wierzę, że już niedługo się skończy to wszystko, a my teraz musimy mieć tą siłę w sobie, żeby się tym nie przejmować lub jak najmniej przejmować. Szczerze Wam powiem, że w żaden sposób nie żałuję tego kroku który zrobiłam, czyli pójścia na terapię. Z każdą wizytą czuję się lepiej, czuję się mocniejsza, mam więcej wiary w siebie. Myślę że to jest niesamowite, mieć taką osobę, która jest specjalistą w swojej dziedzinie, a do której możesz wszystko powiedzieć. Szczególnie teraz WC tych czasach zachęcam i namawiam, taka osoba pomoże w danej sytuacji. Nie powie co masz zrobić i jak żyć, ale wesprze, nakieruje i sprawi, że sam dostrzeżesz odpowiednią drogę i będziesz wiedział, co należy zrobić. Zauważycie zmiany i poprawę już po pierwszej wizycie. Poczujecie tą ulgę, to wsparcie, a z tym żyje się łatwiej. Mając obok tak jak ja specjalistę, czy np. przyjaciela lub bliską osobę w rodzinie, której ufacie i możecie się wygadać zauważycie, że świat jest piękny tylko trzeba to dostrzec.

 

                                                     Moja zmiana 

3 Grudnia światowy dzień osób niepełnosprawnych

 Hej Wam wszystkim!

Dzisiaj jest 3 grudnia, czyli Światowy Dzień Osób Niepełnosprawnych. Jak ja to odbieram? Już mówię.. Odbieram to tak, jakby miało mnie to nie dotyczyć, bo ja zawsze staram się żyć normalnie, jak każdy człowiek. Wiem o tym, że mam ten wózek ale wśród osób, których znam bardzo dobrze ten wózek to żadna przeszkoda i akceptują mnie oni w stu procentach. Dlatego ja nie biorę tego święta tak na poważnie, bo mam cudownych ludzi obok siebie, którzy nie dali mi nigdy do zrozumienia, że jestem inna.