Pierwsze kroki

Mówią ludzie, że początki są zawsze trudne i z pewnością mają racje. Nie odbierajcie tych słów dosłownie, bo właściwie dotyczą one wszystkiego co robimy. Tak też jest w przypadku tego właśnie bloga. Człowiek  zastanawia się czy dobrze wszystko ułożył. Czy dobrał odpowiednie kolory, które zachęcą czytelników do regularnego odwiedzania strony. Po paru zmianach dochodzi w końcu do wniosku, że to co było na początku było bardzo dobre. Zaczyna wracać i zmieniać ponownie. Można tak bez końca, ale czy tak naprawdę wygląd jest istotny. Czy nasze oczekiwania zostaną zaspokojone? No właśnie, przecież tak naprawdę liczy się to co jest zawarte wewnątrz. Cóż nam po tym, że nasz blog jest kolorowy, ładny, podczas gdy jego treść jest nic nie warta. Cóż nam po ładnym wyglądzie, gdy środek jest pusty? Każdy człowiek chciałby być piękny, ładny. Ciągle coś chciałby zmieniać, bo będzie ładniej i nagle kolo się zamyka, bo przecież to nie to czego oczekiwaliśmy. Zwyczajnie jest źle i nie pasuje. No właśnie, czasem tak dużo chcielibyśmy zmienić, poprawić w samym sobie, w swoim wyglądzie. Tylko czy naprawdę będzie lepiej? Każdy pewnie miałby wiele do powiedzenia na ten temat i każdy pewnie napisałbyy co innego. Komentujcie to co wam się nie podoba w wyglądzie tego bloga. Co powinno się zmienić. Podzielcie się swoją wiedzą. Pomóżcie nam stworzyć coś fajnego. Nie będę ukrywał, ze tak naprawdę ten post ma jeszcze jedno przesłanie. Możecie się zgodzić lub nie, ale akceptujmy ludzi takich jacy są. nie próbujmy ich zmieniać mówiąc, że będzie lepiej. Bo właściwie dla kogo, dla nas? Czy może dla tego kogoś kogo próbujemy zmienić?

Blog poświęcony dzielnej dziewczynie Aleksandrze Primel. Los nie jest dla niej łaskawy, cięgle w jej życiu rzuca niełatwe wyzwania. Ola ma 15 lat. Jest niepełnosprawna od urodzenia, jeździ na wózku. W swoim krótkim życiu przeszła wiele bólu i cierpienia. Jednak nie należy do osób, które łatwo się poddają. Z uśmiechem drwi z tego co jej los przynosi. Nie jedna dorosła osoba mogłaby brac z niej przykład. Nie dla jednego Ola może stanowić wzór, który warto naśladować. Ostatnio w życiu Oli bardzo dużo się zmieniło. Na skutek nieszczęśliwego wypadku zmarł jej tata Krzysztof Primel. Cały świat Oli zawalił się, jakby na chwilę zatrzymał. Odeszła jej najbliższa osoba. Ola była bardzo związana z tatą. Zawsze gdy miała jakiś problem on zwyczajnie przy niej był. Jakby wiedział, że Ola czegoś potrzebuje, że jest smutna. Mocno wierzę, że teraz też tak jest, że tata Oli nadal czuwa przy niej. Chroni ją i pomaga szepcząc "Olu jestem".