" W pogoni za szczęściem ".
Blog ten opowiada o życiu niepełnosprawnej dziewczyny Aleksandry Primel. Zmaganiach z codziennym życiem, akceptacją.. Jak i również o małych i wielkich radościach, które ją spotykają. Czyli o wszystkim, co dzieje się w życiu Oli. Zachęcam do czytania oraz do regularnego odwiedzania tego bloga.
niedziela, 8 września 2013
czwartek, 5 września 2013
Informuje was moi kochani , że 2.09.2013 minęło pół roku odkąd mój tato nie żyje :( Jest mi bardzo ciężko o tym mówić... Choć minęło już tyle czasu to i tak mam pustkę w moim serduszku i bardzo mi go brakuje. Mój tato był moim najlepszym przyjacielem, z każdym problemem mogłam do niego pójść bo wiedziałam, ze on mi nigdy nie odmówi pomocy i w każdej sytuacji mnie zrozumie...
Chciałabym abyś był teraz obok mnie, mocno przytulił i nigdy nie puścił. Pamiętaj, ze Cie kocham, zawsze będę Cie kochać i na zawsze będziesz w mojej pamięci i w moim sercu. <3 :*:*
Subskrybuj:
Komentarze (Atom)
Wizyta u brata i bratowej we Wrocławiu i uświadomienie bardzo ważnej rzeczy
hej dzisiaj chciałam powiedzieć o ciekawej rzeczy: Moja niedawna wizyta we Wrocławiu, u brata i bratowej, stała się momentem głębokiej ref...
-
Moje drogie serduszka, hejka! Dzisiaj jest ten szczególny Dzień Ojca, dzień pełen wspomnień i uczuć. Choć piszę to już z dojrzałej perspekty...
-
Witajcie! Tym razem postawiłam na coś nowego: zaprosiłam do wspólnego pisania cudowną Nadię! Ona również jest osobą z niepełnosprawnością ...
-
Hej moje robaczki!!! Długo, bardzo długo się zbierałam do tego aby napisać ten post ponieważ myślę że moje słownictwo nie jest tak bogate a...
