spotykam coraz częściej osoby które są cudowne

 Moi kochani, witam was bardzo serdecznie! Chcę powiedzieć tylko tyle, że od pewnego czasu idę za marzeniami i zmieniam swój wygląd. jedną zmianą jaką teraz mam to jest doczepianie rzęs. Zawsze chciałam to mieć, choć nie ukrywam bałam się je zrobić bo myślałam, że będę miała odruchy moro spowodowane moją chorobą,  ale na szczęście trafiłam do takiej sympatycznej kosmetyczki, która się nie poddała i znalazła metodę żeby mi je założyć. Takie same miałam obawy przed zrobieniem pierwszego tatuażu. Ale do czego zmierzam.. Odkąd zdałam maturę moje życie jest całkiem inne, ponieważ spotykam wspaniałych ludzi, robię to, co chcę robić. Włosy to wiem, gdzie się zgłosić, chcę poprawić swój język niemiecki, to również wiem, gdzie mam iść. Gdy będę potrzebować zrobić rzęsy, wiem już gdzie pójdę następnym razem. Zaczęłam inaczej myśleć, bardziej pozytywnie. Odkąd człowiek zaczyna pozytywnie myśleć, to życie jest inne. Niby jasne, mam porażenie mózgowe ale to w niczym mi w sumie nie przeszkadza. Bo tak jak mówię, co chcę to robię. Mam tak fantastycznych ludzi w około siebie, którzy nie widzą problemu w tym żeby mi pomóc być piękną czy mądrą. Dlatego zobaczcie jak proste jest życie, gdy człowiek myśli pozytywnie. Myślcie pozytywnie a wszystko w waszym życiu będzie inne i wyjdzie Wam na dobre.

pandemia i jak ważny jest kontakt z ludźmi

 Hej Wam. Chcę z Wami dzisiaj porozmawiać o tym, jak ważny jest kontakt z drugim człowiekiem w dzisiejszych czasach. Teraz mamy czas pandemii i dużo ludzi ma problem z tym, że czują się samotni. Kiedyś tego tak nie zauważyłam jak teraz. Człowiek pragnie rozmawiać z drugim człowiekiem. Na czas pandemii jest to mocno ograniczone. Wiem, że ona już jest rok ale zdarzają mi się chwile i pewnie duża ilość osób też tak ma, że po prostu jesteśmy smutni. Smutni, bo nikt do nas nie może przyjść. Powiem Wam szczerze, że ja mam tak dzisiaj. Dlatego też te emocje wyrzucam z siebie. Daję im upust tutaj na blogu, poprzez to, że piszę to, co czuję. Dzisiaj oczyszczam się ze smutku i rozgoryczenia. Dziękuję.

PS Ten post również powstał z pomocą Aleksandry H 

Na sam koniec chcę powiedzieć tylko tyle że dobrze mieć taką pomoc bo co dwie głowy to nie jedna. 

8 lat

Hej moje kochani! Dzisiaj jest drugi marca, czyli ósma rocznica śmierci mojego taty. Ale w tym roku przechodzę to inaczej, bo chyba nauczyłam się z tym żyć i stwierdziłam że co z tego, że będę myśleć jak życie mu nie przywrócę.

I powiem wam szczerze, że już na dobre z tym się pogodziłam. Pomogła mi w tym wspaniała kobieta do której chodzę. Pomogła mi zrozumieć, że on jest daleko ale kiedyś do niego przyjdę. Szczerze zawsze ten dzień był dla mnie ciężki. Wiadomo, brakuje mi taty bo jednak byłam nastolatką kiedy go straciłam. Ale o czym Wam chciałam powiedzieć. Bardzo podziwiam moją mamę, że została z trójką dzieci i dała radę. Mam wrażenie, że moja mama to jest typ wojowniczki

 Ze wszystkim sobie radzi, nawet kiedy ja mam problemy to mnie wyciąga z nich. Jest dla mnie bardzo ważną osobą. Od pewnego czasu już mogę się z nią normalnie dogadać i powiem szczerze, że jest w pewnym sensie dla mnie wzorem do naśladowania bo nie każda kobieta dałaby radę tyle unieść co moja mama. Jest ona dla mnie kimś ważnym. A śmierć taty wydaje mi się, że Pani psycholog pomogła mi zamknąć ten temat definitywnie w moim sercu i nauczyła mnie tego, że mogę już o tym normalnie mówić. W takim sensie, że już nie płaczę. Dziękuję, że przeszła to ze mną naprawdę. To był dla mnie najtrudniejszy temat ale dzięki niej podniosłam się i jestem silniejsza. Nawet umiem powiedzieć sobie, że jestem piękna i lubię siebie taką jaką jestem. A mamie dziękuję za to, że jest zawsze dla mnie kiedy jej potrzebuję. Mamo podziwiam cię, że tyle przeszłaś w życiu a nadal jesteś twardą kobietą o pięknym sercu!