10 lat minęło śmierci mego taty

02. 03 2013

Hej moje robaczki. Przychodzę do Was dzisiaj ponieważ dzisiaj jest 10 rocznica śmierci mojego taty. To już 10 lat minęło a ja się czuję jakby to było wczoraj. Fakt czuję się dzisiaj troszkę nieobecna i ręce mi się trzęsą. Miałam dzisiaj iść też do mojej terapeutki ale postanowiłam spróbować sobie poradzić sama i jakoś daję radę. Terapeutka na tyle mi już pomogła, że już mam te uczucie schowane głęboko w sobie. Po prostu staram się żyć normalnie, na tyle, na ile jest to możliwe. Choć tej daty nigdy nie zapomnę to dzięki Pani Wioli jest mi w tym łatwiej i cieszę się, że moja terapotka mi z tym pomogła, bo kiedyś naprawdę nie umiałam funkcjonować, bo to było we mnie nie przepracowane a teraz już jest dużo lepiej. Już potrafię o tym mówić i nic mi się takiego głębokiego nie dzieje. Także z tego miejsca mogę podziękować mojej terapeutce bo bez niej byłoby mi ciężko, a teraz ona pomaga mi z innym problemem. Także terapeutka dalej jest w moim życiu obecna i cieszę się, że ją mam, bo nie ma to jak osoba obca, która zawsze cię wysłucha i zrozumie. A wracając do mojego taty, to jego do końca życia będę kochać i myślę, że on mnie też i tego się będę trzymać.