Hej kochanie moje. Chcę dzisiaj Wam powiedzieć, że jest mi naprawdę źle i ten list chcę napisać tak jakby do mojego taty. Tato gdziekolwiek jesteś to chcę Ci powiedzieć tylko tyle, że bardzo mi Ciebie brakuje i strasznie mam ochotę się do Ciebie przytulić. Wiedz że ciężko jest mi bez Ciebie. Mimo tego że mam 22 lata, to jest mi szkoda że nie ma Cię bo jestem ciekawa co byś mi powiedział jakbym Ci powiedziała jaki mam proble. A problem jest taki, że nie wiem co robić w życiu i troszkę się bez Ciebie pogubiłam. Niby mam marzenia, niby robię tą maturę, w sensie poprawiam ale chcę powiedzieć tylko tyle, że cię kocham i bardzo bym chciała w tym momencie cię przytulić, choć wiem że to niemożliwe. A teraz jest święto zmarłych to tym bardziej tego pragnę .
Blog ten opowiada o życiu niepełnosprawnej dziewczyny Aleksandry Primel. Zmaganiach z codziennym życiem, akceptacją.. Jak i również o małych i wielkich radościach, które ją spotykają. Czyli o wszystkim, co dzieje się w życiu Oli. Zachęcam do czytania oraz do regularnego odwiedzania tego bloga.
środa, 30 października 2019
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Kraina jak Bajki
Hej kochani moi, dawno mnie to nie było, bo nie mam czasu pisać. Obecnie nie ma mnie w domu, jestem na mieszkaniu treningowym w Koninie z fu...
-
Hejka moi kochani dzisiaj naszła mnie pewna refleksja, żeby troszkę do was w inny sposób porozmawiać, a mianowicie że w zależności od pewny...
-
Witajcie dzisiaj chciałabym zacząć nieco inaczej. Każdy w życiu coś przeszedł, czy pozytywnego bądź negatywnego. Niektórzy muszą nosi na b...
-
Hej kochani moi, dawno mnie to nie było, bo nie mam czasu pisać. Obecnie nie ma mnie w domu, jestem na mieszkaniu treningowym w Koninie z fu...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz