Hej kochanie moje. Chcę dzisiaj Wam powiedzieć, że jest mi naprawdę źle i ten list chcę napisać tak jakby do mojego taty. Tato gdziekolwiek jesteś to chcę Ci powiedzieć tylko tyle, że bardzo mi Ciebie brakuje i strasznie mam ochotę się do Ciebie przytulić. Wiedz że ciężko jest mi bez Ciebie. Mimo tego że mam 22 lata, to jest mi szkoda że nie ma Cię bo jestem ciekawa co byś mi powiedział jakbym Ci powiedziała jaki mam proble. A problem jest taki, że nie wiem co robić w życiu i troszkę się bez Ciebie pogubiłam. Niby mam marzenia, niby robię tą maturę, w sensie poprawiam ale chcę powiedzieć tylko tyle, że cię kocham i bardzo bym chciała w tym momencie cię przytulić, choć wiem że to niemożliwe. A teraz jest święto zmarłych to tym bardziej tego pragnę .
Blog ten opowiada o życiu niepełnosprawnej dziewczyny Aleksandry Primel. Zmaganiach z codziennym życiem, akceptacją.. Jak i również o małych i wielkich radościach, które ją spotykają. Czyli o wszystkim, co dzieje się w życiu Oli. Zachęcam do czytania oraz do regularnego odwiedzania tego bloga.
środa, 30 października 2019
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Wizyta u brata i bratowej we Wrocławiu i uświadomienie bardzo ważnej rzeczy
hej dzisiaj chciałam powiedzieć o ciekawej rzeczy: Moja niedawna wizyta we Wrocławiu, u brata i bratowej, stała się momentem głębokiej ref...
-
Moje drogie serduszka, hejka! Dzisiaj jest ten szczególny Dzień Ojca, dzień pełen wspomnień i uczuć. Choć piszę to już z dojrzałej perspekty...
-
Witajcie! Tym razem postawiłam na coś nowego: zaprosiłam do wspólnego pisania cudowną Nadię! Ona również jest osobą z niepełnosprawnością ...
-
Hej moje robaczki!!! Długo, bardzo długo się zbierałam do tego aby napisać ten post ponieważ myślę że moje słownictwo nie jest tak bogate a...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz